Dawne szewstwo

Muzeum Archeologiczne w Gdańsku

"Dawne Szewstwo" - Henryk Wiklak

Książka z serii "Ginące zawody i dawne rzemiosło".

Są jeszcze takie książki jak:

- "Dawne łowiectwo"

- "Dawne kowalstwo"

- "Dawne tkactwo".

Książka zawiera informację takie jak:

- źródło szewstwa,
- epoka kamienia, brązu, żelaza,
- w świecie antyku: Grecy, Rzymianie.
Polskie obuwie wczesnośredniowieczne:
- skóra,
- garbarstwo,
- narzędzia szewskie,
- szycie obuwia,
- łatanie obuwia,
- pracownie szewskie,
- rodzaje obuwia.

Odkryto, że obuwie wczesnośredniowieczne z obszaru ziem Polski,

 były wykonywane ze skóry garbowanej.

Z badań archeologicznych wynika, że w VIII-XII

często używano skór bydlęcych, mniej koźlich, końskich,

owczych a tylko czasami świńskich, jelenich i sarnich.

W latach 1555-1593 ustawa miast w Poznaniu oraz Kościanie
zabroniły zatrudniać więcej niż dwóch czeladników.
Każdy czeladnik zobowiązany był wykonać 3 pary trzewików
lub jedną parę butów tygodniowo.
Czeladnikom bieda niejednokrotnie dawała im się we znaki.

Teraz już wiem dlaczego mawia się, że "Szewc bez butów chodzi".
Nie miał możliwości aby uszyć butów dla siebie.

Narzędzia szewskie

Metody szycia obuwia

Tradycyjne szewstwo zanika, odchodzą w przeszłość naturalne
oraz ekologiczne metody, mistrzowskie umiejętności dawnych rzemieślników.

A dziś mamy wielkie fabryki, stosowaną niebezpieczną chemie,
standaryzacja wyrobów.
Co roku wychodzą nowe modele butów, wysokie ceny
 i  czy te buty będą służyć na długie lata ?
Nie, ponieważ za rok mogą być już nie modne
lub szybko się zużyją.


Źródło informacji uzyskałam z książki

Muzeum Archeologiczne w Gdańsku

"Dawne Szewstwo" - Henryk Wiklak

Atelier Iwakki

www.iwakki.com